Από μικρό παιδί πέντε χρονών και μέχρι την εφηβεία μου περπατούσα τα μονοπάτια που συνέδεαν τα χωριά καταγωγής του πατέρα μου (Απροβάτου) και της μητέρας μου (Άρνη) καθώς και τον οικισμό που είχε το κονάκι ο παππούς Υπάτιος (ο πατέρας της μαμάς μου) δηλαδή το Ατένι. Κι όχι μόνο αυτά αλλά και πολλά άλλα στην Παλιόπολη, στα Λεύκα, στην Αγιά (Ε)λεούσα, στο Κυπρί, στο Μπατσί , στην Κατάκοιλο, στα Ρέματα κλπ. Τρεις μήνες το καλοκαίρι και 15 ημέρες το Πάσχα (καθώς γεννήθηκα και έμενα στην Αθήνα) με «έσερναν» οι γονείς μου στα πανηγύρια, στις βεγγέρες, στην καθημερινή ζωή στα χωράφια, στις διαδρομές με τα ζώα (γαϊδούρια, μουλάρια), στο κουβάλημα του νερού κλπ. Όλες οι αναμνήσεις έχουν μείνει βαθιά μέσα στην καρδιά μου.. Σήμερα πολλά χρόνια μετά και έχοντας ανέβει/περπατήσει σε πολλά βουνά και μέρη της Ελλάδας και όλου του κόσμου ως ορειβάτης-πεζοπόρος επιστρέφω στην Άνδρο -Ιθάκη για να περπατήσω παλιά και καινούρια μονοπάτια και να βιώσω και με άλλον ρόλο την Φύση και τους Ανθρώπους του νησιού μου. Ζώντας τα τελευταία χρόνια στα Χανιά έρχομαι με χαρά και προσμονή παίρνοντας δυο πλοία για να βρίσκομαι με όλους τους συνοδοιπόρους και να περπατήσουμε μαζί σε νέες και παλιές στράτες. Ευχαριστώ πολύ όλη την ομάδα του Ερευνητικού Κέντρου Άνδρου για την δημιουργική προσπάθεια που έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια και εύχομαι να προσθέσω κι εγώ το λιθαράκι μου σε αυτό το όμορφο ταξίδι…….