Κείμενο: Σίμων Χυτήρογλου, Κατερίνα Πανταζή

Φωτογραφίες/βίντεο: Σίμων Χυτήρογλου, Δέσποινα Χατζόγλου-Πέττα, Όλγα Καραγιάννη, Κατερίνα Πανταζή, Δημήτρης Κουρής

Απόδοση στα Αγγλικά: Σίμων Χυτήρογλου, Julia Walters

Η 13η πεζοπορία φροντίδας της φετινής χρονιάς, μας βρήκε συγκεντρωμένους χωρίς απρόοπτα στη Βουρκωτή, στις 09:30 το πρωί της Κυριακής, στην κοινή αφετηρία των διαδρομών νούμερο 2 προς Χώρα, νούμερο 6 προς παραλία Άχλα και νούμερο 12 προς Άρνη. Ο καιρός έδειξε από νωρίς ότι θα προσπαθήσει να δοκιμάσει το ηθικό όλων μας, με ηλιοφάνεια, υψηλές θερμοκρασίες και σχετική άπνοια. Δεν τα κατάφερε!

Πριν πάρουμε το δρόμο μας προς την παραλία Άχλα, ακολουθώντας τη διαδρομή νούμερο 6, και πιάσουμε δουλειά με τα πριόνια και τα κλαδευτήρια μας, τις σακούλες σκουπιδιών, ή απλά με τη μετακίνηση εμποδίων (κλαδιά, πέτρες) εκτός μονοπατιού, οι 32 συμμετέχοντες γνωριστήκαμε μεταξύ μας. Εθελοντές που συμμετείχαν για πρώτη φορά, αλλά και εθελοντές με προηγούμενη εμπειρία από πεζοπορίες φροντίδας, μαζεύτηκαν από όλη την Άνδρο (Απροβάτου, Βαρίδι, Βουρκωτή, Γαύριο, Κόρθι, Μένητες, Στενιές, Φελλός, Χώνες, Χώρα), αλλά και επισκέπτες από την Αθήνα και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Αφήνοντας πίσω μας τον παραδοσιακό οικισμό της Βουρκωτής, χωρίς να συναντήσουμε κανέναν, αφού οι λιγοστοί μόνιμοι κάτοικοι ήταν συγκεντρωμένοι στην εκκλησία του χωριού για την Κυριακάτικη λειτουργία, αρχίσαμε να κατηφορίζουμε το αγροτικό μονοπάτι και να συγκλίνουμε προς τον ποταμό Άχλα. Η διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στα χαμηλής βλάστησης τμήματα και στα δασωμένα, ήταν κάτι παραπάνω από αισθητή. Και καλοδεχούμενη!

Η πρώτη στάση έγινε στο περίφημο γεφύρι του ποταμού Άχλα. Όχι τόσο για λόγους ξεκούρασης, όσο γιατί το εν λόγω σημείο είναι μοναδικής ομορφιάς. Οι περισσότεροι με το που κάθισαν, έβγαλαν παπούτσια – κάλτσες και βούτηξαν για να δροσίσουν τα πόδια τους, στα τρεχούμενα νερά του ποταμού, κάτω από την πυκνή σκιά των αιωνόβιων πλατανιών και την επιβλητική όψη του γεφυριού που φτιάχτηκε από Λατίνους μάστορες περί το 1500. Δεν άργησε να εμφανιστεί και το κέρασμα με τη σπιτική Κορθιανή ρακή, μέχρι που έφτασε και η στιγμή που έπρεπε να συνεχίσουμε την πορεία μας και να ανηφορίσουμε προς τη μονή του Αγίου Νικολάου.

Η δεύτερη στάση, πιο σύντομη, στο μέσο περίπου της διαδρομής, έγινε στον περίβολο της μονής Αγίου Νικολάου. Ήταν επιβεβλημένη για ανεφοδιασμό με δροσερό νερό από την πηγή της Μονής. Και τουαλέτα!

Στον δρόμο και πάλι, άρχισε μετά από λίγο να φαίνεται ο προορισμός μας, ή καλύτερα οι προορισμοί μας. Η ομάδα επρόκειτο να χωριστεί για λίγο στα δύο. Κάποιοι σταμάτησαν  να επισκεφθούν το ξωκλήσι των Αγίων Χαραλάμπου και Γεωργίου και οι περισσότεροι, αφού μέτρησαν τις δυνάμεις τους, συνέχισαν για την παραλία. Και παρόλη τη ζέστη και τα χιλιόμετρα που αφήσαμε πίσω μας, το βήμα έγινε πιο ταχύ και η βουτιά στη θάλασσα πιο επιτακτική.

Και εάν μια βουτιά στα διάφανα γαλαζοπράσινα νερά της Άχλας ακούγεται το ιδανικό τέλος για μια πεζοπορία φροντίδας 12 χιλιομέτρων, η μέρα είχε και συνέχεια… με πανηγυράκι. Και τοπική κουζίνα!

Ευχαριστούμε θερμά όλους τους συμμετέχοντες! Σας περιμένουμε στην επόμενη πεζοπορία φροντίδας σε 15 μέρες!

➤ Η συγκεκριμένη πεζοπορία φροντίδας συμμετείχε στη δράση «European Walking Day» της European Ramblers Association.

Διαβάστε περισσότερα εδώ https://www.era-ewv-ferp.org/era-community/era-events/european-walking-day/